serzeniş
"sensiz bir gün daha..." diyerek dramatize etmeyeceğim olayı.. her biri için sonsuz şükrediyorum yaradana..
benim sorunum tam tersi, bir zamanlar yollarımızın kesişmiş olması, aynı bardaktan su içmemiz, aynı havayı solumamız hatta..
bazı sabahlar olur insanın hayatında, mutsuz uyanırsın, yorgun hatta.. benim de oluyor elbet.. hepsinin sebebi sensin biliyor musun? aldığım her yanlış kararın, her mutsuz girişimin, geçmişi eskisi kadar sevemememin..
bir resim var internet aleminde, eski bir dost sürekli kullanır.. why does it always rain on me yazar, kara bir bulut vardır karakterin üzerinde.. işte sen o bulutsun biliyor musun?
geçmişimin katili, geleceğimin laneti..
senle ilgili çoğu şeyi hatırlamıyorum bile ama o lanet hep başımda hissedebiliyorum.. hayat bana böyle bir hatayı nasıl yaptığımı hatırlatıyor sanki.. yaradan cezasını ben ölmeden çektiriyor belki.. belki öbür yandaki cezalar sana saklanmış..
yine de beddua etmiyorum sana, bana etki eder filan, neme lazım.. yine de hiç olmamanı yeğlerdim, nefesle dağılan bir avuç kum gibi.. hafif bir rüzgarla dağılıveren gri bulutlar gibi..
imkansızı istiyorum evet ama tek istediğim hayatımın kabusundan uyanmak, hele de bu kadar yaklaşmışken..
facebookta görülen bir cümle de olayın kaymağı olmuştur.
"Allah belanı versin demek isterdim inan ki; fakat senden daha büyük bir bela yarattığını düşünemiyorum sevgilim!"
