MiScHiEF!

* evet blogu çook uzun zamandır ihmal ediyorum farkındayım.. yine ayda 2 yazıya düştük ve bu benim açımdan çok sinir bozucu..

* yaz mevsiminin en çok burs kesilme kısmını sevmiyorum.. cimrilikten nefret eden biri olarak yemek yerken bile dikkat etmek gerekmek sinirimi bozuyor.. geçenlerde waffle bile yiyemedim yahu :P hee bir de tiyatroların tatil olma kısmını!

* yaz günü nezle olmayı başardım.. hani alkışlarım?

* merak ne güzel şey güzel şey merak! tüü Allah cezanızı kaldırsın e mi..

* friendfeed artık blog yazmaktan daha kolay geliyor.. özellikle bir konu hakkında uzun uzun yazmaya çok eriniyorum.. bu tembellikle çok yaşamam ben..

* geçen yazımda bahsettiğim ilkokul arkadaşım.. kuğuya dönüşeceğini önceden haber veremez miydin? ille en olmayacak zamanda mı farketmeliydim bu durumu?

* birkaç gün sonra doğum günüm.. gönül arkadaşlarla kutlamak istiyor, bir haftadır bu durumu düşünüyorum, hala bir karar veremedim.. bu kadar da kararsız olunmaz ki canım..

* Allah sevdiği kuluna eşşeğini önce kaybettirir sonra buldururmuş.. seni seviyorum canım akbilim (ödüm patladı kaybettim diye ne yapayım :P )

* 1 saat boyunca bizi gondoldan bile daha çok zıplatmayı ve korkutmayı başarabilmiş otobüs şöföründen nefret ediyorum.. sol omuzumun ağrımasının tek sebebi sensin, senin yüzünden cama defalarca omuz atmam.. ayrıca akbilimi kaybettiğimi düşündüren de sensin.. senden nefret ediyorum (aa nefret mimi vardı değil mi? kendime not: yarın yaz)

* güzel bir gün geçirdikten sonra eve yorgun gelmeyi çok seviyorum.. o günün hayal olmadığını hatırlatıyor bana.. yorgun olduğumu düşününce mutlu oluyorum, günümün ayrıntılarını taşıyor çünkü, çok yürüdüğüm için ayağım ağırıyor bazen, ya da çok güldüğüm için çenem, ya da yazmayacağım bir sürü şey.. seviyorum işte :)

* kazasız belasız 4. sınıfa geçebilmiş bir mischief var karşınızda.. üstelik not ortalamasını da kendisine göre hatırı sayılır ölçüde yükseltmiş bir mischief.. kaldı 1 sene.. hayal gibi geliyor hala..

* kendi başıma bir yerlerde oturmayı çok seviyorum.. elimde telefon boş boş oturmama rağmen kolay gelsin diye yol soran abi, ödümü patlatan sucu, abla su vereyim nolur ekmek parası diyen ama giyimi gayet normal olan tombik ufaklık, bana tren muamelesi yapan ve aynı azimle 3 kere önümden geçmeyi başarabilmiş tuhaf şahsiyet.. eğleniyorum bol bol..

* çocukların dili olmadığını öğrendim bugünlerde.. yabancı, 1,5 2 yaşlarında bir kız turistin sizi sevip yanınıza gelebilmek için bir sürü yol katedip çantaların üstünden yanınıza ulaşmayı başarması, yüzünüze bakıp simsiyah gözleriyle gülümsemesi, sizin annesi kızdığı için yüz vermemeye çalışmanız sonucu bu sefer kahkahayla gülmeye başlaması, yüzüne baktığında gördüğünüz, belki de hayatınız boyunca unutamayacağınız kara gözler, kıvır kıvır omuzlara kadar uzanan saçlar.. annesinin gelip cebren, ağlatarak yanımızdan alması sonucu bulduğu ilk fırsatta yine o harika gülümsemeyle yanımıza gelmesi.. çocuklar beni neden seviyor bilmiyorum.. ama iyi ki seviyorlar yahu!

* yoruldum yeter, bahsetmek istediğim ama bahsedemediğim bir sürü şey var aslında.. hayat güzel lan!